Loftki – w polskiej tradycji łowieckiej gruby śrut o tak dużej średnicy, że jego wsypywanie do gilzy nie daje powtarzalnego ułożenia i wymaga układania pojedynczych śrutów w warstwy o zaplanowanym układzie.
Przed II wojną światową loftki używane były powszechnie do strzelania z niewielkiej odległości do wilków i rzadziej saren, dzików, jeleni, a nawet niedźwiedzi. We wczesnych latach powojennych polskie prawo dopuszczało użycie loftek jedynie do polowania na wilki, rysie i dzikie gęsi. Obecnie mają znaczenie jedynie w strzelaniu rekreacyjnym lub dynamicznym.